زیباترین اشعار فاضل نظری

مجموعه ای زیبا از اشعار فاضل نظری

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه‌ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لب‌هایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر

هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!

☆☆☆☆☆

مپرس حال مرا! روزگار یارم نیست

جهنمی شده‌ام، هیچ کس کنارم نیست

نهال بودم و در حسرت بهار! ولی

درخت می‌شوم و شوق برگ و بارم نیست

به این نتیجه رسیدم که سجده کردن من

به جز مبارزه با آفریدگارم نیست

مرا ز عشق مگویید، عشق گمشده‌ای است

که هر چه هست ندارم! که هر چه دارم نیست

شبی به لطف بیا بر مزار من، شاید

بِرویَد آن گل سرخی که بر مزارم نیست

فواره وار، سربه هوایی و سربه زیر

چون تلخی شراب، دل آزار و دلپذیر

☆☆☆☆☆

ماهی تویی و آب؛ من و تنگ؛ روزگار

من در حصار تُنگ و تو در مشت من اسیر

 

پلک مرا برای تماشای خود ببند

ای ردپای گمشده باد در کویر

 

ای مرگ می‌رسی به من اما چقدر زود

ای عشق می‌رسم به تو اما چقدر دیر

 

مرداب زندگی همه را غرق می‌کند

ای عشق همّتی کن و دست مرا بگیر

 

چشم انتظار حادثه‌ای ناگهان مباش

با مرگ زندگی کن و با زندگی بمیر

☆☆☆☆☆

تو آن بتی که پرستیدنت خطایی نیست

وگر خطاست!مرا از خطا ابایی نیست

بیا که در شب گرداب زلف مواجت

به غیر گوشه ی چشم تو ناخدایی نیست

درون خاک دلم می تپد،هنوز اینجا

به جز صدای قدم های تو صدایی نیست

نه حرف عقل بزن با کسی نه لاف جنون

که هرکجا خبری هست ادعایی نیست

دلیل عشق فراموش کردن دنیاست

وگرنه بین من و دوست ماجرایی نیست

سفر به مقصد سردرگمی رسید،چه خوب!

که در ادامه ی این راه رد پایی نیست

☆☆☆☆☆

چشم به قفل قفسی هست و نیست

مژده‌ی فریادرسی هست و نیست

می‌رسد و می‌ گذرد زندگی

آه که هر دم نفسی هست و نیست

حسرت آزادی‌ام از بند عشق

اول و آخر هوسی هست و نیست

مرده‌ام و باز نفس می‌کشم

بی تو در این خانه کسی هست و نیست

کیست که چون من به تو دل بسته است؟

مثل من ای دوست بسی هست و نیست

☆☆☆☆☆

هرگاه یک نگاه به بیگانه می کنی

خون مرا دوباره به پیمانه می‌ کنی

ای آنکه دست بر سر من می‌ کشی! بگو

فردا دوباره موی که را شانه می‌ کنی؟

گفتی به من نصیحت دیوانگان مکن!

باشد، ولی نصیحت دیوانه می‌ کنی

ای عشق سنگدل که به آیینه سر زدی

در سینه‌ ی شکسته‌ دلان خانه می‌ کنی؟

بر تن چگونه پیله ببافم که عاقبت

چون رنگ رخنه در پر پروانه می کنی

عشق است و گفته اند که یک قصه بیش نیست

این قصه را به مرگ خود افسانه می کنی

☆☆☆☆☆

اما تو بگو «دوستی» ما به چه قیمت؟

امروز به این قیمت، فردا به چه قیمت؟

ای خیره به دلتنگی محبوس در این تنگ

این حسرت دریاست تماشا به چه قیمت؟

یک عمر جدایی به هوای نفسی وصل

گیرم که جوان گشت زلیخا، به چه قیمت؟

از مضحکه ی دشمن تا سرزنش دوست

تاوان تو را می‌دهم اما به چه قیمت؟

مقصود اگر از دیدن دنیا فقط این بود

دیدیم، ولی دیدن دنیا به چه قیمت؟